Keer terug naar de blog

Blokkeren van reclame (april 2016)

Gek word je van allemaal die advertenties. Is daar niks tegen te doen? Natuurlijk, je installeert het populaire en open source programma AdBlock Plus. Het is een plug-in voor je browser, en de tool is te downloaden voor veel browsers op Windows. We nemen als voorbeeld Google Chrome.

AdBlock Plus is te installeren vanuit de Google Chrome webstore, maat handiger is het om op de website van AddBlock op de knop installeer te klikken. Deze verschijnt automatisch als je de site bezoekt omdat het type browser vanzelf wordt gedetecteerd. In de balk zie je nu het pictogram van AdBlock Plus. AdBlock doet meteen zijn werk en blokkeert advertenties op website, zelfs op Facebook en in YouTube-films. Het aantal op een pagina geblokkeerde advertenties op de actieve pagina wordt in het pictogram weergegeven.

Op website zie je de advertentie niet meer, maar soms wel een lege plek waar de advertentie had moeten staan. Er wordt bij het tegenhouden van advertenties gebruik gemaakt van filters. Die kun je zelf maken, maar er zijn enkele standaard filters ingeschakeld. De meesten van ons hoeven geen filters aan te passen. Standaard worden Nederlandse sites al ondersteund, voor buitenlandse sites kan het handig zijn een andere taal toe te voegen. Het anti-social filter staat default uit, dit verwijderd social media pictogrammen van websites. 

Je vind je deze instellingen door op het pictogram te klikken en te kiezen voor Opties -> Filters. In hetzelfde snelmenu geef je aan of je op een pagina geen advertenties wilt blokkeren of op de gehele site geen advertenties te blokkeren of je kiest ervoor AdBlock te pauzeren. 

Plussen

Een adblocker heeft veel voordelen. Je pagina’s laden sneller en er wordt minder bandbreedte gebruikt, je wordt minder gevolgd en dat is goed voor privacy en internetten wordt veiliger omdat eventuele virussen die met advertenties mee zouden komen in principe ook achterblijven (AdBlock heeft een anti-malware optie die ingeschakeld is). En het doel - het verwijderen van advertenties - werkt op dit moment verrassend goed. Er is ook een versie voor Android met wat beperkingen voor non-rooted devices. Er is ook een versie voor iOS, dus op je iPhone en iPad blokkeer je de advertenties ook. Helaas is het zo, dat je de meeste informatie op deze mobiele devices consumeert met apps (de nu.nl app, de buienradar app, enzovoort). AdBlock Plus werkt alleen in de browser en niet in apps. 

En minnen

Maar er is ook een nadeel wat meer en meer zichtbaar wordt: website bouwers - vooral van websites die nieuwsinformatie verzorgen - detecteren dat je een adblocker gebruikt. De reden is dat de sites beweren voor hun bestaan afhankelijk te zijn van reclame en als iedereen een adblocker gebruikt, gaan ze failliet. Sommige melden dit alleen maar, en laten je wel toe tot de site. Nu.nl waarschuwt je bijvoorbeeld dat je een adblocker gebruikt en verzoekt je deze (vrijwillig) uit te schakelen. Je kunt zelf AdBlock Plus pauzeren of het domein nu.nl toevoegen aan je lijst van toegestane sites met reclame (de whitelist). Het rode pictogram van AdBlock wordt dan groen, om je eraan te herinneren dat er reclame wordt getoond.

Andere sites laten je met ingeschakelde adblocker niet meer toe, tonen minder content of schakelen over naar zwart/wit. Dit is een meer controversiële manier om je bezoekers aan te pakken die geen last willen hebben van reclame. 

Een gulden middenweg?

De gulden middenweg is om sommige, niet-opdringerige advertenties toe te staan. Deze zogenaamde acceptable ads mogen default hun boodschap plaatsen, maar je kunt ze wel uitzetten als je wilt. AdBlock heeft gedefinieerd wat niet-opdringerige reclame op wegsites exact is. Reclame is toegestaan als de reclameblokken niet in de tekst staan maar aan de zijkant, en als ze niet te groot zijn. Ook moeten ze van de normale webteksten te onderscheiden zijn, door bijvoorbeeld een afwijkend lettertype of andere kleur. AdBlock heeft een overzicht van wat ontoelaatbare reclame is. De vraag is: vertrouwen we AdBlock? Organisaties kunnen hun site melden als die voldoet aan de regels voor acceptabele reclame, en ze worden dan toegevoegd aan de centrale whitelist van AdBlock. AdBlock is slecht in het nieuws geweest, omdat ze tegen betaling bedrijven of die whitelist plaatsten! Met andere woorden: ze werden (worden?) betaald om reclame toe te staan en profiteren dus zelf van reclame-inkomsten.

Tot slot

De regels voor acceptable ads lijken op zichzelf prima. Reclame dient je niet te hinderen of irriteren, reclame moet herkenbaar zijn en dient niet met trackers allerlei informatie door te spelen aan bedrijven als je dat niet wilt. Maar reclamemakers willen juist opvallen en zullen altijd hun best blijven doen adblockers te omzeilen. Het einde van de discussies over reclame en blokkeren van reclame is nog lang niet in zicht. Tot die tijd: installeer gerust AdBlock Plus voor je favoriete browser. 

Gepersonaliseerd internet (maart 2016)

Dertig jaar geleden was internet niet veel meer dan berichtjes versturen via e-mail (eigenlijk UUCP, Unix to Unix Copy). De eerste mails in Nederland werden verstuurd van een universiteit naar een researchafdeling. De termen Internet en www bestonden nog niet. De ontwikkelingen leken langzaam maar gestaag te gaan, en vormden een natuurlijk evolutie in de technologie. Vijftien jaar geleden werd internet nog leuker. Open source, freeware, de community, weblogs, meningen, de eerste webshops, de opkomst van iDeal betalingen, internetbankieren. Niet te vergeten de introductie van WiFi en breedband. Enthousiasme, gedrevenheid, uitdaging, innovatie, snelle vernieuwingen. De stroomversnelling op internetgebied neemt nog steeds logaritmisch toe en is niet meer te stoppen. 

De keerzijde is inmiddels ook duidelijk. Privacy is in gevaar door de grote hoeveelheden data die van ons verzameld worden. De initiatieven om hier iets tegen te doen, werken slecht of niet. Wil je anoniem zijn, dan is dit alleen mogelijk door een anonieme omgeving te bouwen op je pc, geen smart-devices te gebruiken, niet op tientallen plekken op internet in te loggen en te stopen met social media. Onmogelijk, je ‘internetervaring’ daalt dan tot een dieptepunt. We moeten er maar aan wennen dat internet vooral een reclamemedium is geworden, om ons spullen en diensten aan te smeren. En om dit mogelijk te maken, wordt alles verzameld onder het motto ‘gepersonaliseerde reclame’. Facebook (ook eigenaar van Instagram en WhatsApp) en Alphabet (=Google, ook eigenaar van YouTube, makers van Android) leven van reclame. Apple verdient het meeste met iPhones, maar net als de andere AppStores, zit ook die van Apple vol met reclame (in de Apps), waar Apple overigens maar een klein deel van de omzet uit haalt.

Maar misschien zijn het niet Facebook, Google, Apple of Microsoft waar we ons zorgen om moeten maken. Misschien zijn het juist die duizenden kleinere softwareontwikkelaars en aanbieders van apps, diensten en webshops waar we waakzaam voor moeten zijn. Er hoeft maar net één rotte appel tussen te zitten. 

Accountfraude (2014)

Als je kinderen hebt, krijgen die op een bepaald moment een leeftijd dat ze via media en social media gaan communiceren en dat ze met apps aan de slag willen. Dit communiceren en apps gebruiken start tegenwoordig al heel erg jong. Zo wordt er ge-Hangout met vriendjes elders in het land. Er worden berichten verstuurd met WhatsApp naar groepjes van de klas, hockey, feestjes en meer. Ik zie ook jonge jongens en meisjes die actief zijn op Facebook. In spelletjes op de iPad worden virtuele goederen gekocht met een iTunes-kaartje, gekregen met de verjaardag.

Al die kinderen mogen helemaal niet online zijn!

Zo is de minimale leeftijd voor een Google-account in Nederland 16 jaar. Geen Google+, YouTube en Hangout dus als je jonger bent. Voor YouTube geldt soms nog een hogere leeftijd. De minimale leeftijd voor Facebook is 13 jaar. En we lezen bij WhatsApp “If you are under 16 years of age, you are not permitted to use the WhatsApp Service.” Heeft je kind een iPod (touch) of iPad dan mag het pas een Apple-account (iTunes/AppStore) hebben vanaf 13 jaar en ouder.

Het heeft voor een belangrijk deel natuurlijk te maken met de Children’s Online Privacy Protection Act (COPPA). Amerikaanse bedrijven moeten hieraan voldoen. Deze leeftijdsgrens is geen aanbeveling voor ouders zoals de leeftijd die bij films vermeld wordt, het is verplicht. Het gaat om de bescherming van de privacy van je kind.

Toch wordt er massaal gefraudeerd. Bij het aanmaken van al die accounts die onder de leeftijd liggen, wordt er gefaked met de jaartallen. De kinderen doen zich massaal ouder voor dan ze zijn. Vaak weten de ouders hier vanaf, sterker nog, ze helpen mee de accounts te maken of maken ze zelf voor hun kinderen. Even een iets eerder jaartal invullen en je kind is online, frauderen is dus heel eenvoudig en wordt in de hand gewerkt. En zo komt het dat er tientallen miljoenen accounts zijn van minderjarigen met een foutieve leeftijd. Er is soms een tweede veel ingewikkeldere optie. Bij sommige accounts kun je als ouder aangeven dat je als ouder/voogd de verantwoording neemt. Je moet dan credit card- of bankgegevens opgeven en een paar cent overboeken om te bewijzen dat je eigenaar bent van dat account van je kind.

Microsoft ondersteunt dit bijvoorbeeld met een child account en Familiy Safety. Je koppelt dan een ouder-account aan een kind-account. Dit is echter dusdanig ingewikkeld en omslachtig dat het veel handiger is te liegen over het geboortejaar.

In iOS8 heeft Apple het gezinsaccount bedacht. Als “Delen met gezin” koppel je één credit card aan meerdere Apple devices. Als familieleden iets willen kopen in de AppStore, kun je als credit card houdende ouder wel of geen toestemming geven voor de aankoop.

Bij Apple werkt het allemaal een heel stuk gemakkelijker, maar het is dan ook slechts bedoeld om toegang tot de store te regelen, terwijl Microsoft met Family Safety meer poogt te doen. Bij Apple zijn je kinderen nog steeds online omdat er op een Apple-device nu eenmaal een stuk of vier plekken zijn waar je hetzelfde of verschillende account kunt ingeven.

Zo biedt elke online-omgeving zijn specifieke leeftijdsbeperking, regeltjes en tools. Gebruiken je kinderen verschillende devices en werken ze met allerlei online omgevingen? Internetten wordt dan wel heel ingewikkeld. En daarom vullen we maar massaal een ander geboortejaar in. Want, uiteindelijk zijn onze kinderen zelf verantwoordelijk voor het gedrag en koopgedrag, ongeacht hoe jong ze ook zijn. En uiteindelijk zijn wij als ouder er verantwoordelijk voor om onze kinderen heel erg goed in te gaten te houden, te begeleiden, te sturen, op te voeden en uit te leggen wat de voordelen en de gevaren van 'online' zijn.

Uitgetweet (2014)

Facebook, LinkedIn, Hangout, Skype, Facetime, Whatsapp, Instagram, Google+, YouTube: ik gebruik het allemaal waar zinvol. Maar Twitter? Ik heb mijn Twitter account opgedoekt. Sinds 2009 heb ik 96 berichtjes getweet en daarmee zelfs 26 volgers verzameld. Deze in vijf jaar verstuurde berichtjes zijn vanzelf vanuit een weblog doorgestuurd, ik heb er niets voor hoeven te doen. En op de een of andere manier volg ik ook nog eens 11 personen, ben ik me niet van bewust, ik gebruik Twitter nooit .

Ik heb geen Twitter App op mijn iPhone of iPad, log maar één keer per jaar in op de website als ik er weer eens aan denk. Twitter heeft volgens mij twee doelgroepen. De eerste is marketeers. Wil je producten en diensten aandacht geven, tweet ze dan. Onderzoeken wijzen uit dat Nederlandse bedrijven koploper zijn in het tweeten van reclame en productnieuws. Verzamel zo veel mogelijk volgers en laat ze zo vaak mogelijk alle nieuwtjes horen. Maar nagenoeg al het zinvolle wat getweet wordt, komt ook elders voorbij. Je mist dus niks zonder Twitter.

De tweede doelgroep bestaat uit de extroverte mensen onder ons. Ze willen zich laten zien en laten horen, ze hebben een mening over alles, denken ze. Hoe meer volgers, hoe meer ze gaan tweeten. En veel tweets zijn vaak nogal onzinnig om te lezen. Kijk, dat BN’ers dit doen om hun fans te pleasen en informeren, prima. Maar alle anderen die denken dat ze BN’er zijn: stop er alsjeblieft snel mee. Nee, Twitter is niet voor mij, het voegt privé en zakelijk niets extra’s toe wat FaceBook en LinkedIn al niet bieden. Het is een beetje onzinnig om allerlei details van mensen en bedrijven te volgen die je eigenlijk niet interesseren of die je op andere media toch leest en hoort. In deze snelle informatiemaatschappij waar we alles en iedereen moeten volgen, is Twitter voor mij afgevallen. Misschien ben ik trendsetter en is over een paar jaren tweetent Nederland uitgetweet. Net als ik.

Van hebben naar toegang hebben (2014)

Luisteren naar muziek is altijd een passie geweest. Ooit had ik samen met een vriend een drive-in disco en was ik DJ. Nou ja, niet zoals Armin van Buuren, maar we draaiden plaatjes voor publiek, variërend van trouwpartijtjes met 75 man tot instuiven van 700 basisschoolkinderen, die we toen zelf net achter de rug hadden. We brachten een eigen lichtshow mee en praatten de boel een beetje aan elkaar.

Voor 50 tot 75 gulden een hele avond met z’n tweeën werken. Dikke winst? Nee, want je moest wel de laatste hits op singles kopen aan 6 gulden per stuk, de kapotte lampen vervangen, benzine betalen en de apparatuur afschrijven. Gewoon een extreem dure hobby dus, die heel veel tijd kostte, maar die o zo leuk en gezellig was. Om kosten te besparen op singles, namen we de hits op op cassettebandjes van de radio. Je moest alleen oppassen bij het afspelen dat je de stem van de radio-DJ op tijd wegmixte.

Zo kochten we in onze DJ-carrière ruim 2.000 singles van gemiddeld 6 gulden. Omgerekend: 5.500 euro. Honderden LP’s kostten ons een 3.000 euro. Toen de CD op de markt kwam was het weer investeren. Veel populaire cassetteopnames, singles en LP’s zijn opnieuw aangeschaft - en nieuwe nummers - op veelal verzamel-CD’s. Deze CD’s kostten ons omgerekend ongeveer 4.500 euro. Zo gaven we per persoon 6.500 euro uit in ongeveer 15 jaren: 36 euro per maand aan muziek.

Dat is nu gelukkig achter de rug. Apple’s iTunes, Google Music, Spotify en anderen, en natuurlijk mp3’s, hebben dit helemaal ingehaald. We hebben voor veel minder geld, veel meer muziek ter beschikking. Vroeger was het noodzakelijk muziek (media) fysiek te hebben. Nu is het voldoende toegang te hebben tot de digitale vorm van de muziek. Degenen die denken dat vroeger alles beter was, hebben het mis! Wat is het nu toch gemakkelijk, gebruiksvriendelijk en flexibel.