Vandaag stond er voor de zoveelste keer alweer iemand aan de voordeur om ons naar Glasfiber te praten. "Wat, u hoeft geen flasfiber? Iedereen in de straat gaat over." Om vervolgens de weg over te steken om de overburen te overtuigen... Elke provider die meelft op de aanbieder van de fiberdraadjes komt een keer langs, stuurt dure brochures en zie je met dure stands in de stad en bij de supermarkt voor de deur. Ze doen er alles aan om 30 procent aansluitingen te halen in de stad, anders gaat het niet door. Nou en, is mijn reactie. "Nou, dan duurt het nog vijf jaren voor er fiber komt," aldus de verkoopster aan de deur, een jonge meid. Nou en, weer mijn reactie. "Dan hebt u geen snel internet." Ik heb haar maar de deur gewezen. Mijn Internet is al supersnel, en veel sneller dan ADSL ooit kan worden. Wat het is met glasfiber? Tien jaar geleden had je telefoon bij de ene partij gespecialiseerd in telefonie, en TV van een andere aanbieder, gespecialiseerd in TV. Beide partijen zijn in internet gestapt. Eerst had je ISDN via de telefoondraad en wat later kon je over de TV-kabel internet gebruiken, een stuk sneller. ADSL over de telefoondraad werkt al een heel stuk sneller dan ISDN. Nu de TV-signaal aanbieder ook kan bellen over zijn draad verliest de telefoonaanbieder klanten, ondanks dat ook de telefoondraad-aanbieder digitale TV-signalen kan doorgeven. Internet over ADSL kan namelijk niet veel sneller meer en de snelheid is ook nog eens afhankelijk van de afstand tot het verdeelpunt. De enige manier om te concurreren met de TV-kabelaar, die analoge TV, digitale TV, telefonie en heel snel internet aanbiedt, is het leggen van een nieuwe draad: glasfiber. Helaas doet de Gemeente hard mee met de reclame campagne voor glasfiber, ze krijgen er vast geld voor. Maar een advies: heb je nu snel internet, bel je en kijk je TV via Ziggo, blijf lekker zitten waar je zit, je wint er niets mee behalve dat je je ellende op de hals haalt (geboor in de meterkast, nieuw modem, je TV opnieuw inregel, andere digitale ontvanger, andere afstandsbediening en nog wel een paar zaken waaronder nieuwe emailadressen). En sneller wordt Internet er niet op, want de meesten werken met een draadloos netwerk, en dat vormt de bottleneck in snelheid. Heb je echter ADSL dan is glasfiber een goed alternatief, maar Ziggo ook. En de toekomst dan, allemaal die nieuwe diensten? Ziggo werkt al lang via glasfiber, alleen loopt die niet door tot in je meterkast! Het laatste stuk van het verdeelpunt naar je meterkast is coax. Mocht over vijf jaar blijken dat dit laatste stukje coax een bottleneck is, dan vervangt Ziggo die zeker. Ik ben helemaal geen Ziggo fanboy, sterk nog, de manier waarop ze analoge kijkers naar digitaal dwingen is schandalig, en dat ze analoge zender weghalen zonder de prijs te verlagen (terwijl ze jaren geleden wel de prijs verhoogden toen er een paar zenders bij kwamen) is ook niet goed te praten. Dat klanten die al meer dan 10 jaar "lid"zijn 100 euro meer moeten betalen voor een digitale ontvanger dan nieuwe klanten is eveneens niet goed te praten. Maar de zeer agressieve colportage, dure reclames en het overtuigen van Gemeentes om met ze mee te lopen is nog veel erger.

Mijn Canon inkjet heeft de geest gegeven. Na enkele jaren veel gebruikt te zijn, stond hij te kraken en pieper. Printjobs blijven vaak hangen, papier loopt nog vaker vast. Maar ja, voor ongeveer euro voor een all-in-one na intensief gebruik mag hij wel kapot gaan. Meteen maar een nieuwe besteld, de volgende dag tegen de middag al binnen. Dank je wel Wehkamp. Uitgepakt en aangesloten of het WiFi netwerk. Inkt erin, uitgelijnd en getest. Werkt prima, zelfs dubbelzijdig en op printbare dvd's. Maar wat is dat, een handleiding? Nee, niet een handleiding, 6 handleidingen waarvan eentje zo dik als een telefoonboek. De totale handleidingenset meet een dikte van maar liefst 8 cm! En ze gaan per direct bij het oud papier, want wanneer heb je nou een handleiding nodig. En voor de liefhebbers staat deze ook nog op de cd-rom die erbij zit. Wat een papierverspilling.  

Zonder koffie kan ik niet leven. Ik moet toch wel een kopje of 5 's morgens hebben om het te halen tot de middag. Eigenlijk ben ik meer een middag- en avondmens. Mijn zakjes koffiepads haal ik dan ook bij de groothandel. Wat minstens drie van de vijf keer mis gaat, is het openen van de verpakking van deze pads. Je trekt links open, je trekt rechts open, en daarna trek je de midden open waarna alle pads door de keuken vliegen en op onmogelijke plaatsen landen. Op de een of andere manier lukt het nauwelijks om zo'n zakje open te maken zonder dat dit scheurt. Misschien ligt het aan me zelf? Misschien moet ik de zakjes maar met een schaar openen? Of misschien is het alleen een probleem met de Douwe Egberts pads, want andere merken koffie heb ik na 10 jaar Senseo nog niet getest. Of zou het tijd zijn voor "echte" koffie, met een "George Clooney" koffiezetter?

Wij gaan niet vaak naar het theater. En als we gaan, dan is het vooral naar kindervoorstellingen, zoals Floddertje of Mega Mindy. Musicals trekken ons eigenlijk niet, maar Petticoat vormt de uitzondering op die regel. Als fan van Chantal Janzen is een musical die speciaal voor Chantal is geschreven toch wel iets waar je heen moet. Bovendien heb ik wat met de jaren 50 en 60 en de muziek uit die tijd, voor deze musical geschreven door Hennie Vrienten (van Doe Maar), nog een reden om eens een musical te wagen. Dus in december 2010 kaartjes gekocht voor de musical in Eindhoven in januari 2011. Wel duur, meer dan 60 euro per persoon, maar affijn, je moet er wat voor over hebben Chantal te zien spelen en te horen zingen. Maar de teleurstelling was groot, we voelen ons beetgenomen en het voelt alsof je een miskoop hebt gedaan. Chantal blijkt er niet bij te zijn! De musical was hardstikke goed, maar de rol van Patty werd vertolkt door Brigitte, bekend van op zoek naar Evita en de musica Evita. Ook niet slecht hoor, maar daar kwamen we niet voor! De hele reclamecampagne rond Petticoat is gericht op Chantal. Niet alleen in de reclame van de C1000 speelt ze Patty om bezoekers naar het theater te trekken, ook in de brochure van de theaters is een foto van Chantal en medespelers afgebeeld en zelfs in de reclameclip is alleen Chantal van de partij. Op de vele website lees je teksten als "De cast van deze musical van nu over het Nederland van toen bestaat onder anderen uit Chantal Janzen, Freek Bartels, Hajo Bruins, Marjolijn Touw, Kees Boot, Mike Weerts en Roon Staal.", en: "Deze humoristische en ontroerende musical met onder anderen Chantal Janzen en Freek Bartels is nu te zien in een theater bij u in de buurt." of "Petticoat is een Nederlandse musical van Joop van den Ende, speciaal geschreven voor Chantal Janzen." De schrijvende pers helpt nog eens een handje mee. De recenties in de kranten liegen er niet om: "Chantal Janzen onweerstaanbaar in Petticoat", Janzen stijgt boven zichzelf uit", "Chantal Janzen stralend middelpunt in Petticoat", "Chantal Janzen, zo Gronings als de pest" en "Chantal Janzen raakt gevoelige snaar". Daar willen we toch heen, zo´n musical? Misleidende reclame Hoezo Chantal? Er is hier sprake van zeer misleidende reclame! Of Chantal in de musical meedoet of niet, is namelijk een toevalstreffer maar je betaalt wel altijd de volle mep. Mensen die in de musicalwereld thuis zijn - en wij zijn dat niet - die blijken een term te kennen: de "understudy" ook wel de "alternate" genoemd. Dit is een "reservespeler" die invalt als de hoofdrolspeler eens niet kan. Maar je weet nooit vooraf of de understudy speelt (bij Petticoat o.m. Brigitte) of dat de hoofdrolspeler speelt. Misschien dat Chantal maar vijf keer heeft gespeeld en Brigitte 50 keer, wie zal het zeggen. Chantal wordt in alle marketinguitingen gebruikt en misbruikt. Musicalfans blijken soms zelfs meerdere malen naar een musical te gaan, om ook de alternates te horen en zien. Maar ja, om nu nog eens meer dan 240 euro uit te geven is wel een flinke gok, je weet namelijk dan nog niet of je wel Chantal hebt. Toevallig is mijn broer eind februari in Amsterdam naar Petticoat geweest. Zijn reactie per SMS uit de zaal: "k*t, geen Chantal". Weet voor wie je betaalt In de muziekwereld zou dit niet kunnen: stel je voor, je gaat naar een concert van Robbie Williams, maar die blijkt er niet te zingen, wel een alternate. De wereld zou te klein zijn. Als koper van kaartjes wil je weten waar je voor betaalt. Je betaalt voor Brigitte of voor Chantal. De kaartjes mogen gerust even duur zijn, maar je wilt wel vooraf weten wie je op een bepaalde avond te horen krijgt. Je koopt dus kaartjes voor die avond waarop je favoriet optreedt. En als blijkt dat je favoriet een avond niet kán spelen (bijvoorbeeld door ziekte), zou je het recht willen hebben de kaartjes in te ruilen voor een andere voorstelling waar die wel in speelt. Naast de vooraf bekende playlist van de musical, en het recht om bij last-minute wijziging van een hoofdpersoon de kaartjes in te ruilen, mag er natuurlijk geen reclame gemaakt worden op de persoon. In alle brochures, websites en reclameuitingen hoort de understudy in de kleine lettertjes te staan. De musicalwereld heeft nog wat te leren...

Een racebaan. Dat bedacht sinterklaas vorig jaar. Ik koop dan meteen een merk, Carrera wel te verstaan, want van toen ik zelf klein was dat mijn racebaan snel kapot was en dat de auto's heel moeilijk op de baan bleven. Maar ja, Carrera blijkt niet anders dan dit te zijn. Voor jongeren kinderen (een jaar of 6) is het bijna onmogelijk een paar rondjes achter elkaar te racen. En de twee auto's die erbij zaten, waren binnen een paar weken allebei kapot. Wat doe je dan? Je investeert in een nieuwe Carrera racebaan, want die blijkt in de aanbieding net zo duur (of goedkoop) te zijn als twee nieuwe raceauto's.

Bij deze nieuwe racebaan krijg je dan naast twee auto's ook weer een complete set met baan, bediening en trafo. Handig, voor als er eens iets kapot gaat. Racen lukt nog steeds maar moeizaam, hoewel de kinderen het erg leuk vinden, als het eens lukt een rondje door te rijden. Laatst hebben ze bijna twee uur gewerkt om een hele racebaan op te bouwen en alles netjes in elkaar te klikken om erachter te komen dat één van beide auto's alweer kapot is. Dan maar met één auto racen, spannend hoor. En ja, het was te voorspellen, ook deze laatste auto heeft al snel weer de geest gegeven.

En zo is een racebaan (of eigenlijk twee) na misschien vier echte gebruiksuren afgeschreven. Carrera, begin er maar nooit aan, weggegooid geld en veel frustratie bij de kinderen.